توبه طیب

تهرانی بود و شش هفت کلاس هم بیشتر درس نخواند. حال و هوای دنیای آن موقع، طیب را هم گرفت. رفیق ناباب و بساط گناه، اما نه. هرچند که گاهی به خاطر خطاهایش زندان هم رفته بود، اما یکی دو روز مانده بود به محرم، می‌رفت حمام؛ غسل توبه می‌کرد و راه می‌افتاد دنبال کارهای هیئت. همه هم می‌دانستند که این قطعة زندگی طیب، خالص و پاک و عاشقانه است.

کاش طیب می‌شدیم و از گناهان پاک پاک

کاش مثل طیب حُر، یا حسین جان! سینه چاک

سر به راهش می‌نهادیم و غلامش می‌شدیم

یعنی ای فرزند زهرا(س) من کنارت ذره خاک